Buitenlanders...

Het grootste gedeelte van mijn leven ben ik een autochtoon geweest en dat beviel wel. Ook gezien het feit dat allochtonen niet altijd even prettig behandeld worden. Raar als je bedenkt dat ze als gelukzoekers worden betitelt. Wat kan er nu op tegen zijn als iemand zijn geluk zoekt? Een ongelukzoeker, dat zou vreemd zijn..! Maar wel makkelijker. Ga maar eens op een voetzoeker zitten...

Nu ik woon in het buitenland en ben inderdaad zelf letterlijk vaker buiten dan vroeger. Ik probeer zo snel mogelijk te integreren maar dat valt taaltechnisch toch lelijk tegen. Ik had er ook een beetje op gerekend dat ik wat meer tijd had gehad. Als mijn bouwactiviteiten achter de rug zijn zal ik mezelf verplichten naar school te gaan.

Het gekke is dat ik me hier dus absoluut geen buitenlander voel. De Portugezen zijn een heel aardig voor mij en toch zeker als het ons dorp betreft. Het leuke is dat zij dus wel met een buitenlander te maken hebben en dat er steeds meer buitenlanders zijn die zich in het dorp of omringende dorpen vestigen. Meestal gaat dat om Engelsen of anderen die ook genoeg geld hebben om in een lekker klimaat verder hun leven te leiden. Deze mensen kom je natuurlijk bij allerlei gelegenheden tegen en je kunt dan eens wat ervaringen uitwisselen. Het communiceren verloopt wat makkelijker; tenslotte ken ik genoeg tv Engels om me verstaanbaar te maken. Je wordt eens uitgenodigd voor een borrel of Diner, B&B, avondje stappen enz.

Op een dag werd ik voorgesteld aan een groep “De vrienden van Portugal”. Onder het genot van een borrel tesamen gekomen om hun aanwezigheid in Portugal te vieren. Dat waren best een hoop mensen bij elkaar en natuurlijk voor de Portugezen is dat economisch niet slecht. In plaats van uitvreters, zoals je buitenlanders in Nederland noemt, zijn het vretenbrengers... Het gezelschap bestond uit Engelsen, Zuid-Afrikanen en Amerikanen. Deze laatsten hadden op mij nogal wat bizarre aantrekkingskracht. Ik heb over het algemeen niet zo’n hoge pet van ze op. Individueel valt het meestal mee, maar als volk…..

Afijn, ik liet me niet door mijn vooroordeel afschrikken en stapte op één van de Amerikanen af voor “A social talk”. Hij stelde zich voor als “John” en ik vroeg hem wat de reden was voor zijn verblijf in Portugal. Daarop antwoordde hij dat zijn vrouw kunstenares was en in Portugal haar muze had gevonden. Met wat doorvragen om er achter te komen wat hij dan gedaan had, vertelde hij dat hij in het leger gediend had en of ik nog een borrel lustte. Later hoorde ik van anderen dat hij voor de inlichtingendienst had gewerkt als spion en heel het platte land van Portugal wist dat. Typisch natuurlijk. Miljoenen Amerikanen en ik loop tegen een medewerker van de CIA aan. Waarom kan die gozer nou niet gewoon schoenmaker zijn...

Nee dan zijn maat, Het was weken later dat ik de "spy"  weer tegen kwam in mijn dorpj . Met een naar zijn zeggen een vriend die hij aan mij voorstelde. Deze vriend had in ons dorpje een huis gekocht en had het plan om over een paar jaar hier van zijn Pensioen te gaan genieten. Nu was het de bedoeling dat eerst het huis verbouwd werd, met wat meer Amerikaanse luxe onder de kap, onder leiding van John. zodat onze nieuwe Amerikaanse vriend, genaamd Tom, rustig zijn werk kon overdragen.

Ik zal Tom even beschrijven zodat je een wat beter beeld krijgt van wat er komen gaat. Tom is 210 cm lang 120 kg en 57 jaar . En hier komt het ……….. Tom is professor in de Engelse taal! Doceert aan de Woodsong Language Institute and University in Jayang-Dong South Korea...

Professor mijn laars..!

Als er één het prototype van een spion is dan is het Tom en niet John! Een leraar Engels is de ideale dekmantel en op een universiteit is het goed inlichtingen vergaren. En met zijn lengte kan hij zo vanuit Zuid Korea heel Noord Korea in de gaten houden! Zijn postuur zal ongenadig opvallen tussen de Koreanen die over het algemeen maar 160 cm lang (kort) zijn. Derhalve zal ieder ander mens nooit geloven dat hij een spion is...

Nee voor mij is het wel duidelijk. Als er mensen in Nederland zijn die buitenlanders lastig vinden of de Polen die de baantjes afpikken en zich asociaal gedragen, dan weet je waar je mee te dealen hebt.

Maar als hier een buitenlander vertelt wat ie doet …………..???!!

Zo raak ik nooit van dat Hollywoodsyndroom af !!!!