donderdag 9 januari 2014

Autootje

Op het moment maak ik gebruik van een vierwiel aangedreven auto die geschikt is voor de weg alsmede voor het terrein. Het voordeel is dat als je een ritje gaat maken je niet direct bang moet zijn als een stuk onverharde weg je pad kruist. Een nadeel is als je eenmaal over het onverharde pad kruist je er zo weinig benzinestations tegenkomt.
U begrijpt het al, hij zuipt als een tempelier.
Als dat het enige was maar nee, ik heb elk foutlampje op het dashboard zien branden sinds ik de eigenaar ben van deze land(geld)rover zelfs in de avond rijd ik met een zonnebril.
Tijd voor actie en ideeën! Verkopen is geen optie in deze haat liefde verhouding wint de liefde, de auto is te goed bruikbaar en leuk voor onze omgeving. Als ik er nu eens een klein beschaafd autootje bijneem die goed op het asfalt te hanteren is en een bescheiden aantal liters benzine verbruikt en toch een berg op kan. De zoektocht kon beginnen…….

Auto’s zijn niet goedkoop in Portugal maar voor de “homens” zeer belangrijk! Een dikke Mercedes of BMW op de oprit van een huisje waar wij de hond nog niet willen laten slapen is geen uitzondering maar meer een regel. Natuurlijk zijn er ook veel kleinere auto’s en daar wil ik wel eens naar gaan kijken. In Nederland start je internet en je neust online wat er te koop is. Dat kan hier (in Portugal) ook maar jullie zullen ook wel eens de ervaring hebben gehad dat als je wat vindt waar je in geïnteresseerd bent, dat het meestal in de verste uithoek van het land is.
In de meer afgelegen gebieden hebben de Portugezen de gewoonte om hun auto op de daarvoor bekende plaatsen te stallen om hem te verkopen, tel-nr op het raam en voila. In de loop van de tijd dat ik hier woon ken ik een aantal van die plekken en ging een kijkje nemen. En jawel er staat altijd wel iets waar je meer van wilt weten. Het karretje beantwoordde aan mijn wensen dus maar eens bellen. De communicatie via de telefoon is niet gemakkelijk maar het telnr stond niet op een kudde schapen en geiten dus men wist waar het over zou gaan. De eigenaar zal er terstond aankomen en jawel na vijf minuten was hij daar, aan de auto mankeerde natuurlijk niets naar zijn zeggen. Of ik dan niet even een proefritje kon maken was mijn vraag, dat kon “maar dan moet ik wel even naar huis om een accu” was het antwoord. “doe dat dan maar“ was mijn antwoord en calculeerde alvast een uur wachten in. Ik posteerde me in de berm (meeste zijn dergelijke verkoopplaatsen buiten de bebouwde kom) in afwachting van.
Het viel mee na een kwartier stond de man terug en plaatste de accu.

Ik kon aan de proefrit beginnen en die kon nooit lang duren want de benzinetank was nagenoeg leeg, na een test met remmen en berg oprijden enz. vond ik het toch maar niks. Geen probleem vond de eigenaar haalde de accu er weer uit en vertrok.
Een dag erna ging ik eens naar een andere plaats en jawel daar stond een soortgelijk karretje ik moest niet eens bellen de eigenaar had vast achter een boom gezeten om zijn koopwaar te beschermen want hij stond opeens naast me. De vraag of ik interesse had negeerde ik maar of de man moet het normaal vinden dat iedereen maar onder en in zijn auto keek. Op de vraag van mijn kant of een proefrit toegestaan was kreeg ik een bevestigend antwoord maar.. “dan moet ik wel even om een accu” voegde hij er aan toe met déjà vu gevoelens antwoordde ik; “dat moet dan maar”. En weer was er van een flinke proefrit geen sprake vanwege een brandstof tekort. Ook dit exemplaar ging het niet worden van binnen zag hij er afgetrapt uit en als ik als testje het stuur losliet sloeg hij vanzelf linksaf zonder richting aan te geven.
Na een ochtendje boodschappen doen in de stad werd op de terugweg mijn oog getrokken door een leuk uitziend exemplaar, waarschijnlijk door zijn felle kleur, dat te koop stond langs de weg. Na een rondje erom heen lopen kwam een wat oudere man (mijn leeftijd) rustig op mij toelopen “mooi autootje hè” zei de man en stak zijn hand uit “alles goed met u” vroeg hij. Kijk dat is zaken doen dacht ik eerst naar iemand zijn gesteldheid vragen. “U komt van Nederland” wijzend op mijn nummerplaat. “Jazeker maar ik woon nu in Portugal en zoek een klein autootje”. Het was een diesel verzekerde de man mij, hij had nog maar 250.000 km. gereden. Op de vraag of een proefrit mogelijk was werd wederom positief geantwoord ik moest dan wel later terug komen want de accu was leeg, en de auto was niet gekeurd. Morgen zal hij alles in orde brengen zodat ik overmorgen een proefrit kon maken….

Ik had er een beetje genoeg van en bedacht als alle particuliere aanbieders morgen hun auto kunnen verkopen dan doen de benzinestations en accu aanbieders goede zaken. Het zou Portugal uit de crises kunnen helpen hierbij denkend aan Mark Rutte.
Het leek me beter om maar eens een reguliere garage met een bezoekje te vereren. Dat was niet zo’n gekke gedachte bij de eerste beste garage stond exact wat ik zocht. Hij stond keurig tussen nieuwe grote auto’s in te glimmen of dat die nog moest concurreren met de BMW’s en Mercedessen, zoveel verstand had ik er nog wel van dat het autootje het daar tegen aflegt.
De verkoper een goedlachse man (waarom niet) gaf me de volgende informatie: Het autootje is gekeurd tot volgend jaar Dec. Staat op goede banden, distributieriem pas vernieuwd, lak uitstekend, pas zijn beurt gehad alle boekjes aanwezig als bewijs, nooit in gerookt, bekleding als nieuw, altijd in de garage gestaan, en heeft maar één eigenaar gehad, een oud vrouwtje die er mee naar de kerk ging. Ik heb een proefrit gemaakt (moest wel even tanken) en dat beviel wel.


Ja wat denken jullie nou eigenlijk! een autootje van een oud vrouwtje! ik ben toch niet gek… gelijk gekocht natuurlijk.


Groet Ferrie

www.natuurlijkportugal.nl