Hondenleven

Mijn trouwe metgezel “Bimba”onze Golden Retriever begint op leeftijd te raken en verdiend haar hondenpensioen. Ze moet niets en mag bijna alles. Wandelen met haar zit er niet meer in. Ik heb er vrede mee maar mijn conditie lijdt er onder, wandelingen maken in je eentje is minder leuk dan met gezelschap. Een nieuwe kompaan zal uitkomst bieden en volgens de kenners kan Bimba de "nieuwe" nog wat opvoeden.

Er verscheen op FB een filmpje van een hondje dat in “Serta” een stadje verderop was komen aanlopen, en aangemeld was bij het honden opvangcentrum. Er zijn hier veel Engelsen en Nederlanders die begaan zijn met het dierenleed wat hier in Portugal nog al eens voorkomt. En aangezien sinds kort het Chinese Restaurant in Serta gesloten is zal het aanbod van honden wel groter worden. We maakten een afspraak om het hondje te gaan bekijken. Het bleek een Bimba in pocket formaat te zijn een zeer vriendelijk en hartelijk beestje. Ik vond hem wat klein maar misschien vond hij mij wat groot want hij stiefelde gelijk achter Ingrid aan. We besloten om het beestje een nieuw onderkomen te geven.

Ik ben niet in staat gelijk van deze of een andere hond te houden het voelt een beetje als verraad naar Bimba toe. En ik vond dat ik wat beschermend moest optreden daar het hondje direct aanstalten maakte om Bimba te bespringen (waar ze overigens niet van gediend was). Ik vermaande hem met luide stem maar het liefst had ik zijn noten gekraakt wat me direct op het idee bracht om het maar professioneel te laten doen. 

De volgende dag de dierenarts het knipje laten verrichten. Na thuiskomst likte het beest alsmaar aan zijn "pis"tooltje waarop Ingrid hem een luier aanmat met uitsparingen op die plekken waar het afval het hondenlichaam verlaat. 

Als ze nu dacht dat ik met die aangeklede hond hier in Portugal ga wandelen kon ze dat mooi vergeten. Trouwens ik vond dat de hond stonk ondanks de wasbeurten die hij op zijn opvangadres had ondergaan. Jawel ik vind dat iedere hond stinkt ook mijn Bimba. Kom maar eens ergens nieuw binnen en je weet direct dat er een hond in huis is. Bimba heeft mij zoveel goeds gebracht dat ik haar reuk als "compensatieknuffelgeur" aanduid.

 Ook een naam geven aan een hond vind ik niet makkelijk, Bimba heette al zo voor ze bij ons kwam maar hoe de nieuwe moest gaan heten wist ik niet.

Nadat de wond was genezen moest de proef op de som genomen worden en een wandeling voor mijn conditie was aanstaande. Ik nam de hond mee de natuur in en de berg op, het beestje liep constant voor mijn voeten om me te verleiden nog meer ribben te breken. Het was weer even wennen zo'n grote wandeling.

Op de terugweg kwam hij los van mijn voeten en spurtte met honderd kilometer per uur honderd meter voor mij uit om vervolgens met dezelfde snelheid weer terug te komen en dat tien en half keer te herhalen. Het bleek dan ook een wegloper te zijn. Na fluiten en roepen geen hond… stik dan, ik geef je onderdak en eten als je dat niet waardeert zoek dan maar een beter adres. Op dat moment vond ik helemaal dat hij toch te veel stonk. 

Na thuiskomst bleek die stinkerd al op het balkon te zitten om mij met enorm enthousiasme te onthalen alsof ik een jaar weg geweest was.

Het weglopen krijg ik er vooralsnog niet uit maar hij komt even enthousiast weer thuis en weet dus waar hij woont. Hij slaapt op een deken, onderdak op het balkon buiten, volgens het opvangcentrum is hij dat gewend. Ik heb al twee maal in de ochtend een bolus gevonden, als je hem dan vermanend aanspreekt is hij heel nederig en gaat op zijn rug voor je voeten liggen, Ik weet dat het natuurlijk gedrag is om zich over te geven en me als roedelleider te erkennen. Ik heb me voorgenomen om de volgende keer eens een bolus op zijn deken te draaien.

Ik moet echt mijn best doen om het hondje toe te laten in mijn leven misschien dat een naam uitkomst kan bieden. 

Ingrid kwam met de naam Bogy maar gezien het aantal Engelstalige vrienden is dat niet zo gelukkig gekozen, de naam is synoniem voor iets uit je neus. Mijn oudste zoon stelde voor om hem Scooby te noemen en dat zal het wel worden. Ik heb hem nu al zo vaak moeten roepen dat het er in middels wel in zit.

En wat is Bimba toch een geweldige lieve hond, Ik hoop dat zij achtentachtig wordt!!

Groet Ferrie