Conditie

Wie mij een beetje kent verwacht niet dat ik iemand ben met sportieve aspiraties, Ik heb me nooit verbonden gevoeld met sporten of om sportieve prestaties na te jagen. En zeker niet (wat tegenwoordig toch heel normaal is) om me te binden aan een sportschool. Het ligt aan mij, laat dat duidelijk zijn! Maar om nu tegen betaling spieren te gaan trainen die dan ook nog de volgende dag pijn doen en waarschijnlijk later helemaal niet ga gebruiken gaat mij te ver. Het idee van kom kameraden laten we samen moe worden stuit mij geheel tegen mijn ongetrainde borst. Een survival wet is het lichaam sparen hoe minder energie ik gebruik hoe minder voedsel ik tot me moet nemen dus dien ik met dit standpunt ook het wereldvoedsel- probleem. Ik voel me solidair met beroepen waar je lichamelijk moe van wordt. Vraag die mensen maar eens of ze het fijn vinden om vermoeid thuis te komen na een dag buffelen. Om deze mensen in gedachte te eren en respecteren doe ik het liefst zo min mogelijk………

Toch begin ik me wat zorgen te maken over mijn conditie met het verstrijken van de jaren.

Ik moet er iets aan gaan doen! Wandelen is iets wat ik graag doe en graag zou willen blijven doen. Mensen zijn ingesteld om te wandelen om te komen waar ze naar toe willen of moeten gaan. Zeker niet hardlopen daar hebben we benen te weinig voor en bijvoorbeeld oefenen voor een marathon lijkt mij niet zinnig. Stel dat ik maanden oefen om 42,195 km (marathon afstand) te lopen en ik kom later in een situatie dat ik 50 km naar huis moet lopen……dan kom ik nooit meer thuis!

Dus om mijn conditie op peil te houden en zo mijn wandelingen niet in gevaar te brengen zal ik toch eens wat moeten gaan sporten. Het is logisch dat een man als ik dan ook weinig sport vaardigheden bezit, wat het zoeken naar een geschikte sport moeilijk maakt. Het zal toch ook met meerdere personen moeten, ik heb niet het doorzettingsvermogen om het alleen te doen. Ik zou voor mezelf allerlei smoezen gaan verzinnen om te voorkomen dat ik te moe word. Het zal dus een sport moeten worden die geheel op mijn conditieloze lijf is geschreven.

Het antwoordt op mijn zoektocht komt uit een onverwachte hoek namelijk van mijn zoon. Nee niet de jongste want die heeft een “aardje naar zijn vaartje” hij heeft de volgende dag al spierpijn na een avondje dammen, het komt van de oudste. Het is bekend dat kinderen in hun pubertijd zich vaak afzetten tegen hun ouders, ook vaak zonder dat ze er zelf van bewust zijn. Ik predik altijd wel “van een appelboom vallen geen peren” maar het contrast tussen Wauter (zo heet de oudste) en mij is op dit punt behoorlijk groot. Het moet niet gekker worden maar deze man (want dat is hij inmiddels) is sportinstructeur bij defensie ofwel “drilsergeant”

met een tomeloze energie en een afgetraind lichaam: “de energieverspiller”.

En toch is hij het die mij op het spoor zet, hij is de hele week van huis en in het weekend heeft hij de behoefte om te ontspannen wat sommige sporten met zich mee brengt. Hij liet mij weten dat hij zijn golf (zeg kolf)attest had gehaald en zich ging bekwamen in die sport…. Zonder nog echt te weten wat de sport inhoud begin ik er over na te denken. Ja dat lijkt me ook wel wat. Hoe langer ik er over nadenk hoe meer ik denk dat dit het voor mij is !!

Ga maar na, het is een sport die allang niet meer elitair is dus ik moet me niet schamen om met de Porsche naar de golfbaan te gaan. Met het balletje wat gebruikt wordt heb ik al een band zijn pokdalig uiterlijk is gelijk aan het mijne, de green is netjes gemaaid dus vallen of struikelen wordt tot het minimum beperkt, de slagijzers die gebruikt worden heten clubs en zijn genummerd om vergissingen te voorkomen en je kan ze laten dragen door een caddie. De bedoeling om met zo weinig mogelijk slagen het balletje in een ingegraven koffiebekertje te slaan staat me ook erg aan “met minder doen” toch kunnen winnen. Je hebt geen broek aan maar een keurige geruite pantalon die in je kruis ruimte bied om je slag te maken. Ze hebben er zelfs een afwerkplek of was afslagplaats? Ik heb vernomen dat een handicap ook geen probleem is dus het moet daar rolstoel toegankelijk zijn. De eventuele contributie behelst ook maar een maandsalaris (van een minister). Het relaxt wandelen over de banen is een natuurevenement. Je kan je balletje in een bunker slaan in tegenstelling tot vroeger toen ze nog ballen uit een bunker schoten…..Jawel ik zie het helemaal zitten.
Ik denk dat ik me ga opgeven bij een golfclub of heet het dan golfstick zo’n club?

Ik ben dan ook gaan oefenen op ons eigen veld tussen de olijfbomen. Ik heb maar één golfclub en een balletje en het holletje was al door een konijn gegraven.

Uren ben ik bezig en dat viel toch niet
mee …..: ”wat een verrot klein balletje is dat"! Ik sloeg er dan ook tachtig keer overheen voordat het raak was.


Ik had liever een hockeystick gebruikt dan zo’n club. Ik kreeg dat balletje met geen mogelijkheid in dat konijnenhol. Normaal verliest een olijfboom geen blad in het najaar maar er zijn er nu een paar kaal. Het werd me echt teveel, ik heb het balletje met twee voeten tegelijk hard in dat hol gestamd en gezworen me echt nooit meer met golf bezig te houden.

Het enige bijkomende voordeel…. er stond die avond wildkonijn op het menu.

Kutsport!


Groet, Ferrie