Die (stink)hond had een missie!

Het was Kerst en meer dan vijftien jaar geleden toen we met onze hele familie en vrienden van een kerstdiner genoten bij de Chinees. Verschillende onderwerpen passeerde de rijk gevulde tafel. En zo ook het punt huisdieren. Ingrid liet het gezelschap weten dat de kinderen toe waren aan een hond en dat het zo goed voor de opvoeding was om hen te leren delen en zorgen! Het verbaasde mij temeer omdat wij toen al drie jongens hadden die vaak genoeg ruzie hadden om iets te delen en dus aan het leren. Of we opgegroeid waren met honden? was de vraag, ik pareerde de vraag met het antwoord, dat ons vader erg goed in het afblaffen en toebijten was. We hadden vroeger wel huisdieren maar ik wilde dat tegenover de kinderen nog even onder de pet houden, Ik was nog niet toe aan een hond, laten we er over ophouden, ik vind een hondengesprek niet gepast bij een chinees……

Een wat ouder nichtje kwam er later toch op terug en vertelde ons dat een vriendin van haar ging scheiden en zij de zorg van een Golden Retriever niet langer op zich kon nemen en haar aanstaande ex had zeker geen belangstelling, het was haar hond geweest! “Kijk dat krijg je er van als je een hond neemt” probeerde ik het gesprek weer op een ander onderwerp te krijgen. Ingrids belangstelling was echter gewekt en vroeg hoe hij heette en hoe oud hij was? Het was een zij! en geen hij! ze is vijf maanden en heet “Bimba” haar vriendin was een Italiaanse en de naam Bimba stond voor zuigeling misschien zo genoemd omdat ze zo gulzig bij haar moeder had gedronken. Nu ging Ingrid los en ze vroeg wanneer we eens konden gaan kijken. Stiekem was ik wel benieuwd welke Bimbo een Bimba kwijt wilde en liet het geregel aan de meiden over……

Tussen kerst en nieuw werd een bezoekje gebracht aan de vriendin van mijn nichtje. En ja, er liep een heel leuk hondje in de tuin, die rijkelijk bemest was met hondenpoep. Haar bazin vond dat als we haar wilde hebben, we haar gelijk mee moesten nemen. Het afscheidsritueel zal ik u besparen. Het hondje ging mee met ons terug in de auto. Ik stelde me nog wat bazig op, je moet niet flauw zijn met een hond en zette hem op de achterbank maar voor we thuis waren zat het harig beest op mijn schoot. De volgende dag had ik van roestvrijstalen hekken in onze tuin een prachtige honden kennel gemaakt want iedere honden bezitter en zeker je visite weet het!.... een hond stinkt! De hond zelf vond dat niet en blafte die nacht de buurt bij elkaar. Dan maar in de garage, de garage is verbonden met een interne deur naar de keuken dus ik had het idee dat ze dan niet zo alleen zal zijn in de nacht……..

De jongens begonnen te mekkeren en vroegen of Bimba in huis mocht slapen? Ik wees ze er fijntjes op dat we geen stoepranden in de kamer hadden en derhalve mijn schoenen dus niet kon schoonmaken als ik in een hondendrol zou trappen. Ze vonden mijn opmerking niet leuk, Bimba had nog nergens iets achter gelaten. En dat was ook zo! ze lieten haar drie maal per dag uit in het bos en het beestje deed zelfs nooit meer wat in de tuin. Daags daarna stond de hondenmand in de kamer en ik had het gevoel dat die “stinkhond” hyena-neigingen had en me uitlachte. Ze had het gewonnen!  Meer, en meer veroverde die hond je hart. Ik betrapte me erop dat als er vrienden op visite waren het gesprek vaak over de hond ging , net als een moeder over haar pasgeboren kind (zuigeling). “Nee, last van haar, nee hoor, ze is hartstikke slim ze kan al een poot geven en netjes zitten en op commando liggen”. Ik liet haar in de avond voor het slapen gaan uit, en de band begon meer en meer te groeien…….

Elke gebeurtenis in ons leven was nu ook onderdeel van Bimba’s leven. Ze was inderdaad lief, slim en speels ze heeft nog nooit iemand gebeten of bedreigd. Ze leerde heel snel, natuurlijk gaat het bij een familiehond niet om de trucjes maar het kon wel handig zijn, boodschappen uit de auto halen draaide ze haar poot niet voor om, eieren uit de kippenren, geen probleem ze bracht ze ongebroken in de keuken en liet  ze vervolgens vlak voor je uitgestoken hand op de tegels kletteren. Ik had haar aangeleerd (op een middag) om de deur achter haar te sluiten, als u kinderen heeft kent u de kreet  “sluit die deur achter je reet” zij deed het met plezier. Ingrid was wat minder blij vanwege de poot afdrukken op de deuren. Als ik aan het werk was in de tuin of garage en het werd tijd voor een peukje moest ik haar alleen maar vragen “ ga mijn shag eens halen” en ze kwam ermee terug. Het gaat er niet om wat ze kon maar ze werd steeds meer dan een hond……..

Mijn avontuur om het roer om te gooien en in Portugal een B&B te beginnen was ook voor Bimba een ommezwaai in haar leven. Ze was al reeds negen jaar maar kwam in haar tweede jeugd. De begin- jaren was ik alleen om de B&B op te bouwen. Ingrid kwam in die tijd om de zes weken (Ze werkte nog in Nederland) minstens tien dagen naar Portugal om te helpen en mij corrigeren in het gene een man fout kan doen. We besloten dat Bimba maar naar Portugal moest komen. De kinderen waren het huis uit en Ingrid moest overdag werken. Na een bezoek met de auto aan Nederland was het Bimba’s beurt om met mij mee terug te gaan naar Portugal zodat ik wat minder alleen was. Het bleek voor haar een paradijs te zijn. Ze kon hier in ons kleine dorpje (gehucht) doen en laten wat ze wilde. Ze was snel vriendjes met de bakker waarvan ze elke ochtend een broodje kreeg. Ze zat dan statig op de weg te wachten tot het busje van de bakker er aankwam. Ze werd de vriendin van iedereen en ze mocht overal komen………..

Door haar goede manieren en inborst zijn we er zeker van dat ze nog iets bijgedragen heeft aan de kijk op huisdieren hier in ons dorp, nog veel honden liggen hier aan de ketting en er word weinig meegelopen en naar omgekeken wat toch stiekem wat veranderde. Niemand kon Bimba weerstaan als ze op het plein voor het cafeetje lag, ( verrek waar was ik dan? ) een aai of klopje werd haar altijd wel toebedeeld …ze was de dame van Sarnadas en ze noemde haar dan ook… “Donna Bimba”.  Kilometers hebben we samen gelopen en door het bos gezworven. Altijd weer blij en enthousiast als Ingrid of de jongens weer uit Nederland langs kwamen. Ze sliep op onze slaapkamer (Jazeker) op haar eigen bed. Blaffen was een zeldzaamheid …één blaf was genoeg om aan te geven wat ze wilde, eten en drinken of gaan slapen. Na twee jaar kwam Ingrid permanent over en ons vakantie paradijsje ging serieus van start……  

Niet alle gasten hadden iets met een hond zoals sommige honden niets met gasten hebben, Bimba’s  knuffelwaarde doorbrak vaak de aversie tegen honden, ze had er talent voor. Ik denk dat menig kind na een verblijf hier hun ouders de oren van hun kop hebben gezeurd om toch vooral een hond te nemen. Er waren ouders die claimde dat ze een huisdieren-allergie hadden maar vielen vaak na omgang met Bimba door de (honden)mand als het een smoes was geweest voor de kinderen.

Ik ben geen dweper als het om huisdieren gaat! het gaat me te ver om te zeggen dat het mijn kinderen zijn maar een bijzondere band met je huisdier moet je een dierenbezitter (of andersom) niet uitleggen …die weten het… je gaat van ze houden!........  

Dit verhaaltje resumerend kom ik er opeens achter dat Bimba een missie in het leven heeft gehad!

Er voor iemand zijn! en haar omgeving gelukkig maken en sommige namen een hond omdat Bimba bestond…..(toch een beetje dweper?) Er zijn mensen die het minder doen in het leven. De jaren met haar zijn omgevlogen en nog vele avonturen en belevenissen kan ik de revue laten passeren maar u heeft vast voorstellingsvermogen genoeg  om het zelf in te vullen. 

Bimba was naar ruim zestien jaar, te moe om nog ouder te worden en is in haar eigen huis, pijnloos en ik weet het zeker “vredig” ingeslapen.                                                                                                  Onbedoeld tactloos vroeg wel iemand of ik na Bimba een andere zal nemen? Toen beet ik hem toe en blafte hem af….er is maar één Bimba.                                                                                                       

Nogmaals ik ben geen dweper maar als ik god was, liet ik huisdieren net zo oud worden als de mens.            

Hopend dat dit verhaaltje bijdraagt aan het verwerken van verdriet bij het verlies van uw huisdier.                                                                                                                                                     

Groet, Ferrie  

Persoonlijke hygiëne

Ik begon naar te veel Ferrie te ruiken maar tegenwoordig ruiken ze liever “Hugo Boss” of “ Joop” dus werd het tijd voor een douche. Ik was mij tegenwoordig wat vaker aan de wastafel en douche hier beduidend minder dan in Nederland omdat ikzelf met de gasflessen moet leuren. Dan te bedenken dat toen mijn kinderen nog thuis woonden je een nummertje moest trekken, ik had wel eens het idee dat als ze ooit opgedroogd zouden raken ze de helft kleiner zouden zijn.

Het is niet mijn gewoonte om met leesbril te douchen, meestal sta ik er al onder voor ik er aan denk om te kijken welke shampoo ik ga gebruiken dus zoek ik de shampoo uit op geur zoals daar zijn: Appel, perzik, abrikoos, kiwi en kokosnoot, onze fruitmand heeft minder variatie maar was daar je haar maar eens in. Terwijl ik ontspannen douche realiseer ik me wat een zooi schoonheidsmiddelen en cosmetica spullen de badkamer bevat.

Vroeger (O jee, ik bedoel eerder) stond er een fles shampoo met dennengeur en je voelde zelfs de naalden in je ogen prikken en dat was het! Als men nu in ons led-verlicht bad-meubel duikt duizelt het mij vaak. En niet alleen in de badkamer! kijk maar eens in je keukenkastjes voor ieder schoonmaak-karwei is er wel een product. Er is zelfs een fabrikant die vind dat hun producten “doen wat ze beloven” tegenwoordig kunnen wij daar als mens nog een voorbeeld aan nemen, één op de drie huwelijken strand na de belofte.

Om toch maar even bij de producten in de badkamer te blijven ging ik mij na mijzelf afgedroogd te hebben eens wat verdiepen en analyseren wat er stond. Diverse flessen gingen door mijn handen. Antiklit, antikrul, antiroosshampoos, shampoo voor mannen en shampoo voor vrouwen, ik zal die laatste wel vaak gebruikt hebben want begin al wat borsten te ontwikkelen, ik ging over op de aftershave, zes halfvolle flesjes en een paar nog in cadeauverpakking, oké daar zal Vaderdag wel eens debet aan kunnen zijn. Tien volle tubes tandpasta met tegenwoordig zo’n klein irritant lipje onder de dop, ik krijg het zonder bril niet open en ram er wel eens een wattenstokje in met het gevolg dat de badkamerspiegel naar mint ruikt. Zal toch mijn leesbril vaker op moeten zetten….naast de tandpasta ligt gevaarlijk de spierbalsem en aambeienzalf, je weet zonder bril maar nooit wat je op je tanden smeert….

De ontdekkingsreis ging verder. Ik kwam bij de vrouwenlaatjes terecht en ja hoor ……wat laten die vrouwen zich allemaal op de mouw spelden of moet ik zeggen “aansmeren “   vocht inbrengende gezicht crèmes, anti-age-crème (mooi dat scheelt verjaardagscadeautjes want ze willen niet meer jarig worden ) diverse deodoranten in rollers en spuitbussen en natuurlijk allerlei geurtjes, eau de cologne, parfums en ik vond zelfs een pot antirimpel-crème deze laatste vind ik een goed voorbeeld van belazerd worden. Die reclame gasten weten wel hoe ze het aan de man-vrouw moeten brengen: Men neme een filmster van middelbare leeftijd plamuren haar vol en zie een rimpelloze dame mag de vrouwen overhalen om er uit te zien zoals zij.  Het is in ieder geval duidelijk dat in deze branche veel, heel veel geld verdiend wordt met gebakken lucht.

Natuurlijk kan ik me voorstellen dat vrouwen het fijn vinden iets op te smeren en er goed uit willen zien en dat moeten ze zeker doen….Ik stond nog even met de pot antirimpel-crème in mijn handen en het verbaasde mij dat men daarin geloofde, van antirimpel-crème geloof ik geen zak!…Om bij dit laatste woord te blijven ben ik bereid om me als proefpersoon op te geven, ik weet zeker, ook al smeer ik het drie maanden lang op die plek dan nog zal er geen rimpeltje minder zijn….en als dat wel het geval zou zijn is dat voor mij het ultieme bewijs dat het werkt! En ben ik de eerste die zijn ongelijk zal toegeven en beloven zelfs tien jaar gratis voor dat bedrijf te werken…. maar dat verwacht ik niet.   

We gaan verder op de zoektocht en ik kom erachter dat er op veel flesjes en smeersels de tekst dermatologisch getest staat…maar een bevinding staat er nooit op!  ik vertrouw er maar op dat dat is wat ze bedoelen! ……geen uitslag! Ik raak helemaal verdiept in mijn onderzoek en kom tot de verwondering dat hoe meer ik lees hoe meer ik me afvraag hoe mensen vroeger hebben geroken of er uitzagen, het is overweldigend wat de kastjes en laadjes hier bevatten ….en vooral wat er door die vrouwen bewaard word, Ik kwam nog een doos tampons tegen van voor de overgang …van die ouderwetse die jezelf nog moest inbrengen nog zonder lanceerbuis en dwang-richting-ribbels die ze tegenwoordig wel hebben…….zeker iets voor een museum later?

Het geld en gebakken lucht spenderen gaat maar door… met nieuwe moderne producten! ik refereer even aan wat ik herhaaldelijk op de tv-reclame zie om vrouwen te overhalen om toch vooral producten te gaan kopen tegen vaginale ongemakken. Zuurtegraad en PH waarde zijn belangrijk om op peil te houden, waarschijnlijk om mijn zwembad te beschermen (zie verhaaltje zwembad-les) en ook eventuele verdroging ligt op de loer. Lieve vrouwen laat u niet verleiden u kunt uw geld  beter besteden, U zult zelf wel weten dat als er enig vaginaal ongemak of als er ietwat geluidsoverlast bij het lopen optreed, een beetje olijfolie of vaseline wel volstaat. Toch ik weet het… reclames zijn zo moeilijk te weerstaan en als u het product toch wilt proberen en of er prettiger door voelt, vraag dan uw partner m­/v de kosten van dat spul te delen, u kunt ze altijd nog wijsmaken dat het om lip-balsem gaat en om het insmeren dan wat spannender te maken is het delen met uw partner misschien leuker als het product al opgebracht is!

Ik heb van de zes halfvolle verschillende flesjes aftershave volle gemaakt, door ze over te schenken en zo wat meer plaats te maken in het bad-meubel. Op die manier heb ik zo toch mooi mijn eigen geurlijn gecreëerd, de naam heb ik ook al bedacht wat dacht u van? ... S.F.W …. (Smell Ferrie Well)   

Ik had genoeg gezien en begaf me nog ongekleed naar de slaapkamer om me aan te kleden trok wat kasten en lades open om schone kleren op te scharrelen en dacht……….wat zal ik eens over mijn kledingkast schrijven!

Groet Ferrie.